همیشه تو عمرم خوشیهام لحظه ای کوتاه بودند ...

کار در غرفه ی تبیان تجربه ی خوبی بود ، با کارمندان تبیان آشنا شدم ، کارمندانی که بهتر است گاهی اوقات به خودشون هم نگاه کنند و ضعوف خودشان را برطرف کنند .

ایجاد این وبلاگ دلیل اصلیش آشنایی کاربران با مسئولانی است که هیچگاه خودشان را معرفی نمی کنند ، کسانی که باید دیگران آنها را بشناسند ولی هیچگاه ارتباطی با کاربران ندارند و تنها مهندس احمدی است که با کاربران ارتباط دارند .

چند چیز را همیشه به یاد خواهم داشت و هیچگاه فراموش نمی کنم : ساعت 11 ، طبقه ی دوم ، جناب روستایی و سایر جنابان طبقه ی دوم ، طبقه ی صفرم ، اتاق روبرو از در ورودی سمت راست که نامش را اتاق مرگ می گذارم و کسی که پول را می شمرد نامش را می گذارم جلاد و امضا و نمایشگاه قرآن ، و ماه رمضان و ساختمان تبیان ، هیچ یک از این اجزا و اشیاء و موجودات رو هرگز فراموش نخواهم کرد ، همیشه هر چی دوست داشتم رو خیلی زود از دست دادم و این بار هم مثل گذشته . ولی کاش با مردود شدن در کنکور همراه نمی شد و این طوری حداقل بغض راه گلومو نمی بست که چرا یه دفعه آدم به بن بست می رسد . این تسویه حساب و موفق باشید جنابان سایت تبیان تجربه ی من را بیش از پیش کرد و امیدوارم در آینده بتوانم از این تجربه استفاده کنم و حتما جبران کنم .

مرسی از زحمتی که کشیدند برای من و مرسی که این چند روز رشد زیادی به من دادند .

همکاری خوبی بود هیچگاه فراموش نمی کنم .

در همین جا خاطرات نمایشگاه قرآن به پایان میرسد و خاطرات دیگری از سایت تبیان قرار خواهد گرفت .

فقط در اینجا خواستم بگم کاش اصلا تبیان من را انتخاب نمی کرد ، کاش حداقل برایم کارت صادر نمی کرد و کاش همون اول بهم می گفتند خوش اومدین ، کاش این طوری با اعصاب من که همین طوری مشکل داره بازی نمی کرد حس می کنم یه جور بازیچه هستم ولی اگر قراره عروسک خیمه شب بازی باشم مطمئنا راهی پیدا می کنم و روزی به تمامی عروسک گردانان دنیا نشان می دهم که عروسک ها هم روح دارند احساس دارند و همین طوری نمیشه باهاشون بازی کرد .

ممنون سایت تبیان از تجربه ی خوبی که بهم تزریق کردی حتما در آینده جبران خواهم کرد ...

نمایشگاه قرآن خدانگهدار ...

خدایا صبرت خیلی زیاده ، خیلی ...